De Okavango-delta
28 sep. 2015
🇳🇦
vanuit Namibië
Vrijdag
Het is weer vroeg dag, om 6u15 zitten we aan de ontbijttafel. We zijn nog maar goed op weg of ons pad wordt gekruist door een troep rooie hartenbeesten, met hun typische hoorns in hartvorm. Wat
verder ligt een hyena te slapen. Massa's zebra's zijn onderweg naar de drinkplaatsen en in de verte trekt een kudde gnoes voorbij op de witte zandvlakte. Dan verlaten we het park voor goed en
beginnen aan de 500 km die ons nog scheiden van Bagani. Ons uiteindelijk doel is de Okavango-delta in Botswana, maar daar komen we pas morgen. Nu rijden we door de Caprivistrook, een smalle
landstrook van Namibië die naar het oosten loopt. De Duitse kolonisators hoopten hierlangs een verbinding te maken met hun gebieden in Oost-Afrika, maar dit is hen nooit gelukt.
Bij onze voormiddagstop komen we langs een armoedig dorp met winkel. Voor de eerste keer zien we vuilnis; flessen, plastic en papier liggen overal. We vonden Zuid-Afrika en Namibië opvallend net,
maar dit lijkt meer op onze andere ervaringen met ontwikkelingslanden.
Op de middag hebben we een lekke band. Hier geen pechverhelpingsdienst, dus pakken Norman en Dingy het zaakje aan, met de hulp van bereidwillige medereizigers en een plaatselijke bewoner die zijn
arbeid aanbiedt in ruil voor een sigaret (waarde 7 eurocent), maar achteraf niet tevreden blijkt met de beloofde gage. We stoppen hem nog twee sigaretten toe en het ontluikende arbeidsconflict is
opgelost. We kunnen verder met twee uur vertraging.
De dorpen waar we doorrijden worden steeds armer: meer dan een paar hutten en kralen om 's nachts het vee binnen te houden is het niet.
In Rundu wordt de band gerepareerd. Rundu is een ongezellige stad, een druk verkeersknooppunt, waar vrachtwagens overladen, bussen en busjes stoppen. Er is veel criminaliteit en prostitutie, we
zien de jonge meisjes tussen de vrachtwagens lopen.
We komen pas laat aan in de lodge. Hier ook geen internet, de hutjes zijn primitief, de muskietennetten zullen van pas komen.
Zaterdag
We kunnen uitslapen tot 7u00 en daarna rijden we de grens met Botswana over naar de Okavango-delta. Er zijn nog maar weinig dorpjes en de natuur wordt groener. Na 70 km stappen over op jeeps,
want onze truck kan niet door de diepe zandgreppels. We zitten bovenaan en hebben een prachtig zicht op de natuur. Hier zijn wel geen leeuwen of luipaarden, maar in de bomen zien we apen en
ooievaars. Aan de grote hopen uitwerpselen en de afgebroken takken is het te merken dat hier ook olifanten rondlopen, maar die laten zich niet zien.
Onze lodge ligt midden van het groen aan de oever van de Okavango. We verblijven in een soort luxetenten met eigen terras, douche en toilet. De tenten staan op een paalplatform tegen
overstromingsgevaar. Vóór we gaan varen in de delta, genieten we van een kopje thee in de schaduw van de bomen. Zo was het ooit in het aards paradijs.
In de vooravond gaan we met de boot op zoek naar krokodillen en nijlpaarden in de delta. Helaas, niks te zien en na de zonsondergang keren we terug. Iemand van de groep laat zijn zonnebril in het
water vallen. Als we morgen een nijlpaard zien met bril.....
Morgen beter.
Zondag
Om 8u30 nemen we weer de boot de delta in. Alles is rustig. Veel vogels en uiteindelijk een krokodil die zich ligt op te warmen aan de oever. Ze houdt ons in het oog maar blijft toch rustig liggen.
Even verder ligt een jong dier, dat nogal vlug het water in duikt. Per mokoro gaat het dan verder. De mokoro is een soort prauw die voortgeduwd wordt met een lange stok en waarmee je in de ondiepe
gedeeltes van de delta kan doordringen. We zien geen nijlpaarden of krokodillen meer, maar op een eiland waar we onze picknick verorberen, vertellen locals over het gebruik van planten en vruchten
voor medicinale doeleinden. Niettegenstaande de'lessen' nogal saai gebracht zijn, proberen we goed op te letten.
Wat de dieren betreft, kwam de delta zijn beloftes niet na. Maar de plek zelf is schitterend: het water, het riet en de papyrus op de oever en de groene eilanden maken veel goed. We hebben nog één
kans om nijlpaarden te zien, overmorgen in Chobe National Park.
Maandagmorgen
Deze nacht was het volle maan, de lagune ligt te blinken in het maanlicht en in het dichtbegroeide bos rond de lodges kan je rondlopen zonder zaklamp. Stilaan vallen alle geluiden weg, alles en
iedereen gaat rusten. Midden de nacht wordt het aardedonker. Dingy's voorspelling of gewoon een simpele maansverduistering?
Vroeg in de morgen worden we gewekt door het lawaai van nijlpaarden. We gaan op zoek, maar de dieren zijn nergens te bespeuren, wel hun pootafdrukken. Ondertussen is het bos ontwaakt. Tussen donker
en licht is het een gekwetter van je welste en de apen slingeren al door de bomen. Voor ons is het tijd voor een stevig ontbijt.
Reacties
Reacties
28 sep. 2015, 22:29
Geen wonder dat jullie geen nijlpaarden zien, die zwemmen verloren nu 'the leader of the gang' een foute bril draagt, jullie doen daar duidelijk niet aan eco-toerisme :)!
Groetjes*
29 sep. 2015, 11:11
Het is toch alle dagen vroeg maar het ziet er toch allemaal mooi uit groetjes
30 sep. 2015, 15:42
Wat een belevenis zo al die wilde dieren maar wij genieten er ook van .
En nu de nijlpaarden het plaatje is compleet vele groeten uit Eeklo.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!