Zaterdag
Om 4u45 uit bed voor een bezoek aan het Namib Naukluft Park. Vakantie of niet, je moet er wat voor over hebben. Het wildpark is 50 000 km2 groot, anderhalve keer België. Het is een woestijngebied
en duinlandschap met weinig vegetatie en dus weinig dieren. We zien wel spiesbokken, springbokken, kudu's, jakhalzen en struisvogels. Er zouden ook veel stokstaartjes zijn, maar die hebben we niet
te zien gekregen.
Maar we zijn hier op de eerste plaats voor de Sossusvlei met Dune 45 en Deadvlei, het hoogtepunt van de Namibiëreis.
Dune 45 is één van de mooiste duinen van het park en beklimbaar. We komen er aan als de zon dwars op de duin zit. Een prachtig zicht. De beklimming is goed te doen en biedt een panorama over de
woestijn. De duin is zeer fotogeniek, met oranje en oker, kleuren die sterk contrasteren met de blauwe hemel en de grijsbruine woestijn. Na de beklimming ontbijten we in de zeteltjes van onze
kampeeruitrusting. De temperatuur is aangenaam en Normen maakt ons wegwijs in het ecosysteem van de woestijn, waar mens en dier overleven met weinig of geen water. Kevers steken hun geribbelde
dekschilden op om waterdamp uit de zeewind op te vangen, hagedissen eten de kevers en komen zo aan vocht. De bosjesmannen eten de hagedissen rauw zodat niets van het bloed verloren gaat...
Maar het mooiste moet nog komen. Een vijftigtal km verder ligt Deadvlei, een grandioze verrassing. Door 800 000 jaar duinvorming is een deel van de woestijn volledig afgesloten van water waardoor
de zandgrond verkalkte. Vanop een duinflank worden we plotseling geconfronteerd met een witte vlakte waarop alleen nog versteende bomen staan, een surrealistisch landschap als in een spookfilm. Dit
concurreert met de mooiste landschappen die we ooit op onze reizen zagen. Iedereen is onder de indruk.
Ondertussen is de temperatuur flink gestegen en bij gebrek aan voldoende hagedissen, lessen we onze dorst met een frisse pint.
Onze laatste stop van de dag is Sesriem-canyon, een kloof uitgeschuurd door een rivier die nu droog staat. Zes ossenriemen waren nodig om in een put van de rivierbedding water op te halen, vandaar
de naam.
Vanavond leren we nog een en ander van Normen. Ga nooit schuilen onder een eenzame boom, de bliksem kan inslaan en vooral: de schors zit vol teken die de dieren van hun huid hebben geschuurd tegen
de boom; spiesbokken moet je mijden, ze zien er lief uit maar zijn heel agressief en kunnen je letterlijk spiesen. De mannelijke stokstaartjes zijn echte alfamannetjes die geen concurrentie dulden.
Als je met een leeuw geconfronteerd wordt, blijf staan en hoop, maar vooral bid je laatste akte van berouw.
Nu zijn we helemaal voorbereid op het harde leven in de wildernis. Tijd om te gaan slapen.
