Naar Namibië
18 sep. 2015
🇳🇦
vanuit Namibië
Donderdag
Vandaag weer een lange dag. We vertrekken van Springbok richting de Namibische grens. Even voor de Oranjerivier, de natuurlijke grens komen
we bij de overgang. Eerst bij de Zuid-Afrikaanse autoriteiten voor een stempel in de pas, daarna bij de Namibiërs voor weer een stempel en dan een vluchtige drugscontrole. Een hond wordt in onze
safaritruck losgelaten, maar vindt niks en we mogen doorrijden. Een Nederlandse groep heeft minder succes: alle bagage moet uit de truck en wordt grondig nagekeken. Een revanche voor het niet zo
aardig gedrag van de Nederlandse kolonisten in het verleden?
Namibië ligt aan de westkust van zuidelijk Afrika. Het gebied lag tussen de Portugese invloedssfeer en de Britse, maar buiten de Nederlandse
inwijkelingen was niemand geïnteresseerd. Tot een Duitse zakenman het gebied opkocht en zijn grenzen steeds meer naar het zuiden verlegde, tegen de zin van de Britten. Bismarck onderhandelde en
slaagde erin om Deutsch Sudwest Afrika op te richten, met als eerste gouverneur de vader van Hermann Göring. In 1915 werd het land veroverd door de Britse Kaapkolonie en toegewezen als
mandaatgebied. Na verloop van tijd werd het feitelijk ingelijfd, maar in 1990 werd het onafhankelijk na een harde strijd van het SWAPO. Nu nog is de Duitse invloed voelbaar in de plaats- en
straatnamen. Duitsers komen er graag op vakantie en je kan er Bratwurst mit Kartoffeln en Apfeltorte eten.
Door de woestijn rijden we naar het noorden, richting Fish River NP (national park). De grindwegen zijn goed berijdbaar. We zien nog geen
dieren, maar als we uitstappen voorheen verkenning, vinden we wel sporen. Onze plaatselijk gids Norman maakt ons wegwijs in de pootafdrukken van zebra's, springbokken, orixen en katachtigen. Op
grote afstand zien we struisvogels en springbokken, maar de dieren zijn schuw en trekken zich terug in het struikgewas.
We rijden eerst naar onze lodge, want het is warm. De accommodatie lijkt een paradijs: huisjes met strobedekking, een open restaurant en een
zwembad gevoed door de warmwaterbronnen van het domein. We nemen een verkwikkende duik voor we terug op weg gaan naar Fisher Canyon, de tweede grootste na de Grand Canyon. We wandelen langs de
kloof en het zicht is prachtig. Aan het einde van de trip is een uitkijkpunt en Norman en Dingy de chauffeur sleuren een koelbox bier aan. In afwachting van de zonsondergang wordt er gezellig
geborreld en gebabbeld. De zonsondergang is zoals we gewoon zijn van onze vorige reizen, een flop, maar die borrel hebben we toch gehad ...
's Avonds eten we kudu, een antilope-variant met grote oren. Voor je naar Gaia belt: de dieren worden niet geschoten, maar gekweekt in het
wild. De Namibiërs kunnen heel goed koken en de Namibische wijn is best te drinken.
Daarna naar bed want morgen is het weer vroeg dag.
Vrijdag.
Om 6u00 ontbijt, want we moeten 550 km richting Sesriem. We zien de eerste dieren van iets dichterbij: zebra's, spiesbokken, struisvogels en
springbokken. Maar ze zijn schuw en trekken zich vlug terug in het struikgewas en zijn moeilijk te fotograferen. Het landschap is prachtig. Hier en daar rijst een kokerboom op. Zijn gladde bast
wordt door de bosjesmannen gebruikt om hun pijlenkokers te maken. En voor de rest is er alleen de woestijn....
Onze lodge ligt in the middle of nowhere, weer prachtig maar nu met een ijskoud zwembad. We amuseren ons met een onderwater-camera maar
langer dan een half uurtje houden we het niet vol.
Dit verhaal is geschreven voor het avondmaal, na veel computerperikelen. De rest zien we morgen wel.
Reacties
Reacties
18 sep. 2015, 21:18
krijg zo goesting.....
19 sep. 2015, 09:37
Geniet maar verder...
19 sep. 2015, 14:41
...mooi..ik reis mee :-)
20 sep. 2015, 21:00
spijtig van de dieren die jullie niet zo goed kunnen zien
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!